- İŞTE AKLI BAŞINDA BİR SANATÇININ İÇİNDE BULUNDUĞU PSİKOLOJİ!

İSTANBUL/(GMP)- Bir örnek olarak özelliklerini belirtelim bu sanatçının;

methamfetamin içip şehvet'e düşmemiş,

esrar içip komşunun namusuna yan gözle bakmamış,

İçki içip kendi kendini vesveseyle Yaratanına karşı küstahlık göstermemiş,

bonzai ve selvio içip, o kafayla; yürüyemeyen cinleri görüp, topuklamamış.

Sadece diksiyonu düzgün olduğu için bir tiyatro sahnesinde bu kardeşimize iş vermişler. İşinde başarılı ve bol alkış alıyor. Fakat vicdanı O'nu sürekli taciz ediyor, diyor ki; sen bu alkışların teveccühünü aldıktan sonra, başın secdeye varmaz oldu. Önceden Cumalara gidiyordun arasıra şimdi buda yok. Unutma ki; öldüğünde Fatiha okunması gereken yerde bu şaklabanlığa kahkaha atan güruh, emin ol senin arkandan da Fatiha yerine alkış yapacaklar" diye, hep içini kemirmeye başladı. Geriye doğru şöyle bir baktı; Tarık Akan geldi aklına, Levent Kırca ve daha nice sahnelerde ölmek isteyen abiler ablalar. Peki böylemiydi hakikaten bu hayat? Göz göre göre alkışlarla toprağa girmek? Ölen birisi için alkışlar ne ifade edebilirdi ki?

Birden; atan kalbi aklına geldi, kim durduracaktı bu atan kalbi? Kendi kendine mi duracaktı, yoksa bu güçlü kan pompalayan organın yaratıcısı mı karar verecekti ne zaman stop edeceğine?

İşte, o an; Bediuzzaman hazretlerinin şu sözü aklına geldi;

“Hem deme: 'Ben de herkes gibiyim.' Çünki; herkes sana kabir kapısına kadar arkadaşlık eder. 'Herkesle musibette beraber olmak' demek olan teselli ise, kabrin öbür tarafında pek esassızdır.”